ارزیابی طرح وونرف با محوریت شهر دوستدار کودک در منطقه 22

شاید بتوان گفت مظلوم ترین و کم توقع ترین قشر شهری را کودکان دانست، کودکانی که با همیاری قوه تخیل خودشان از کمترین فضا و ناچیزترین امکانات موجود، آرمانشهری بی بدیل می آفرینند، از این رو شایسته است در فضاهای شهری به این گروه سنی نگاه ویژه ای داشت و همواره نیازهای این قشر کوچک اندام جامعه را بسان بازی های کودکانه، خلاق و بدیع همراه با طراوت کودکانه در شهر برطرف کرد." وونرف " و یا خیابان خانگی در شهرسازی همان بازی های کودکانه در خیابان است ولی با طراحی ایمن همراه با عدالت عبوری پیاده و سواره در صدد افزایش تعاملات اجتماعی همسایگان در جامعه امروزی می باشد. حال باعنایت به شاخص های مطرح شده شهر دوستدار کودک توسط یونیسف و نیز معیارهای طراحی شهری مطرح شده در خصوص وونرف، با شناسایی فرصت های نهفته در منطقه 22، می توان طراحی فضای شهری متناسب با این رویکرد را خلق کرد. به منظور بررسی هم سویی و انطباق معیارهای " وونرف " در منطقه 22 شهر تهران، چگونگی ارایه راهکارهای اجرایی با قابلیت طراحی جهت تغییر وضع موجود به معیارهای مطلوب این مفهوم؛ به عنوان سوال اصلی این مقاله مطرح می شود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS بوده و آزمون تی تک نمونه ای مورد استفاده قرار گرفته است. یافته های مقاله حاکی از آن است که مشارکت کنندگان نسبت به اجرای طرح مربوط به وونرف نگرش مثبت داشته اند و نتایج تحلیل نشان می دهد که این بوستان از وضعیت مطلوبی درداشتن شاخص ها متناسب با نیاز کودکان برخوردار است که عوامل و مولفه های متعددی در این مطلوبیت موثر بوده اند.