تاثیر جنس بستر و نوع رنگ ضد چسبندگی بدنه شناورهای دریایی بر نشست بارناکل Amphibalanus improvises (حوضه جنوبی دریای خزر)

یکی از مشکلات زیست محیطی دریای خزر ورود گونه های بیگانه می باشد که برخی از آن ها دارای خاصیت چسبندگی زیستی بوده که مشکلاتی را برای تاسیسات دریایی و شناورها ایجاد می کنند. هدف  از انجام این مطالعه بررسی اثر جنس بدنه و رنگ ضد چسبندگی شناورها بر نشست بارناکل Amphibalanus improvises در حوضه جنوب غربی دریای خزر است. در این مطالعه در مجموع شش نوع رنگ (پامچال، روناس، رنگین زره، اسکله، باژاک و همپل) در دو نوع صفحه (فایبرگلاس و فولاد مخصوص کشتی سازی) با ابعاد 10×10 سانتی متر با دو صفحه بدون رنگ و به طور کلی در 14 تیمار هر یک با 3 تکرار در ساحل چابکسر در سال های 1399 و 1400 مورد آزمون واقع شدند. در مجموع، سطوح فایبرگلاس نسبت به سطوح فولادی از نظر کاهش نشست بارناکل عملکرد بهتری داشته و از نظر شاخص های فوق بین دو صفحه تفاوت معنی داری وجود داشت. علاوه بر این، اثربخشی مورد انتظار از رنگ ها با توجه به رنگ ظاهری صورت نپذیرفت. دلیل عملکرد بهتر فایبرگلاس وجود بافت های ریز و سختی موجود در صفحات فولادی بود. همچنین، عدم اثربخشی منظم رنگ ها ناشی از تاثیرپذیری متفاوت ترکیبات شیمیایی رنگ ها در دو سطوح بود. نتیجه نهایی مشخص نمود که رنگ صفحات که متاثر از ترکیبات شیمیایی رنگ ها بوده می تواند در نشست نهایی موجودات چسبنده موثر و صفحات فایبرگلاس نیز نسبت به فولاد دارای امکان چسبندگی کمتری می باشد.