مقایسه اثر شیوه های مختلف بازیافت بر استرس اکسیداتیو و شاخص های هماتولوژیک در دوندگان زن

زمینه و هدف:

 فعالیت ورزشی م یتواند موجب افزایش استرس اکسیداتیو و متابولیکی شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شیوه های مختلف بازیافت پس از یک جلسه تمرین حاد بر فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، استرس اکسیداتیو و برخی شاخص های هماتولوژیک دوندگان زن بود.

روش بررسی :

در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 دونده زن نیمه حرف های به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری: گروه بازیافت فعال دویدن، گروه بازیافت غیرفعال و ماساژ ورزشی تقسیم شدند. پس از 2 هفته پروتکل تمرینی یکسان برای ورزشکاران و همچنین پس از یک هفته استراحت خون گیری به صورت ناشتا انجام شد؛ خون گیری در 3 مرحله 1. حالت ناشتا؛ 2. پس از رقابت 1500 متر و 3. بلافاصله پس از مراحل مختلف ریکاوری انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانسی کطرفه استفاده شد.

یافته ها :

نتایج نشان داد که در گروه ماساژ، تغییرت هماتوکریت، گلبول سفید و هموگلوبین نسبت به گروه بازیافت فعال و غیرفعال بیشتربود (05 / P>0). در گروه بازیافت فعال سطح مالون دی آلدهید نسب تبه گروه های ماساژ و بازیافت غیرفعال بیشتر کاهش یافت (05 /P>0) اما بین سه روش بازیافت بر تغییرات آهن، گلبول قرمز خون، آسپارتات آمینوترانسفراز و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05 / P<0).

نتیجه گیری:

 باتوجه به نتایج می تواند گفت که بازیافت فعال با افزایش جریان خون می تواند از آسی بهای ناشی از استرس اکسیداتیوجلوگیری کند.