تحلیل روابط بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسئولیت پذیری و اشتیاق به کار

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسیولیت پذیری و اشتیاق به کار انجام شد. هدف پژوهش، کاربردی، روش گردآوری داده ها، میدانی و روش اجرا، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان یک سازمان ایرانی تشکیل دادند (986=N). حجم نمونه با توجه به جدول «مورگان» 278 نفر برآورد شد و برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سبک رهبری تعامل آفرین باس (2000) و پرسشنامه مسیولیت پذیری کارول (1991) و پرسشنامه اشتیاق به کار شوفلی (2001) در مقیاس 5 درجه ای لیکرت و ضرایب آلفای 82/0 و 84/0 و 79/0 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنف (K-S)، ضریب همبستگی پیرسون و تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای آماری SPSS-22 و Lisrel استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسیولیت پذیری و اشتیاق به کار رابطه وجود دارد و میزان تاثیرگذاری سبک رهبری تعامل آفرین بر مسیولیت پذیری 78 درصد و بر اشتیاق به کار 65 درصد است.