تبیین نقش محتوای فتوت نامه ها درتعالی ساحت اخلاقی هنر ایران

فتوت، آیینی در ایران باستان بود که پس از امتزاج با آموزه های اسلامی، معانی ژرف تری یافت. فتوت نامه ها- همچون اسنادی میان رشته ای- روش های آمیختن هنر را با اخلاق به هنرآموزان -با بلاغتی خاص- می آموخت.این پژوهش با هدف تبیین کارکرد فتوت نامه ها دراعتلای اخلاق حرفه ای در هنر ایران انجام شده است. بدین منظور، با روش کیفی، و با استفاده از برداشت میان رشته ای از متن فتوت نامه ها، اشتراک محتوا و روش آنها را با سنت معنوی هنرایرانی بررسی تطبیقی کرده است. ضرورت باز نگری در مفاهیم فتوت نامه ها، روشن می سازد که با روشمندی امکان استفاده ترویجی از محتوی آنها در هنر معاصروجود دارد. یکی از مهمترین نتایج چنین امری، حفظ سویه و ریشه های فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی- اسلامی مندرج در فتوت نامه ها در سطح عموم، و ارتقاء جایگاه هنر و هنرمندان از طریق تاسی به هویت و اخلاق حرفه ای است. افزون بروجوه محتوای اخلاقی فتوت نامه ها می توان به غنای ادبی بلاغی آنان هم اشاره کرد که این خود در تثبیت وتحکیم مضامین آنها بسی قابل توجه بوده است؛ ونماد پیوند راهبردی هنرایران و ادبیات فارسی به منزله کلید ورود به گنجینه های هنر این سرزمین است.