اثربخشی درمان شناختی- رفتاری متمرکز بر واحد پردازه ای (MCBT) بر خودتنظیمی هیجان و نگرش های ناکارآمد ارزشیابی خود

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری واحد پردازه ای بر خودتنظیمی هیجان و نگرش های ناکارآمد ارزشیابی خود مدیران مدارس متوسطه اول انجام شد.

روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را همه مدیران متوسطه اول شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند. در این پژوهش، 30 مدیر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند (15 مدیر در گروه آزمایش و 15 مدیر در گروه گواه). ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (1997) و خودتنظیمی هیجان (ACS) ویلیامز و همکاران (1997) بود. درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای به صورت هفتگی طی شانزده جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمایش برگزار و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

نتایج حاکی از تاثیر درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای بر خود تنظیمی هیجان و نگرش های ناکارآمد ارزشیابی خود مدیران بود. همچنین درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای بر مولفه های خود تنظیمی هیجان (خلق افسرده و اضطراب) و مولفه های نگرش های ناکارآمد ارزشیابی خود (موفقیت-کامل طلبی، نیاز به تایید دیگران و نیاز به راضی کردن دیگران) در مدیران مدارس متوسطه اول نیز موثر بود.

به طور کلی می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای به عنوان روشی موثر برای خود تنظیمی هیجان و کاهش نگرش های ناکارآمد ارزشیابی خود مدیران آموزش و پرورش بهره برد.