معرفی مرکز اسناد شورای عالی آموزش و پرورش: بررسی جایگاه حقوقی و تاریخی شورا و اعضای قبل و بعد از انقلاب اسلامی

تحولاتی که در اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران عصر قاجار رخ داد، نیاز به مدرسه به عنوان مطالبه بخشی از عناصر فرادست جامعه مطرح شد. به طوری که با تاسیس «انجمن معارف» در یک دهه قبل از انقلاب مشروطه (1326 1324ه . ق) توجه به علوم جدید و لزوم گسترش مدارس نوین وجهه همت اعضای این انجمن قرار گرفت؛ نخبگان حامی این جریان به سرعت فعالیت ها و برنامه های خود را متمرکز کرده و در قالب تاسیس ده ها مدرسه، انتشار نشریه، تاسیس کتابخانه و... اقدام به سیاست گذاری فرهنگی در قالب این موسسات جهت مقبولیت و مشروعیت بخشی به نظام نوین آموزشی برآمدند. این نهاد به تدریج علی رغم تغییر عنوان نظیر شورای معارف، مجلس شورای معارف، شورای عالی معارف و... در سال های بعد از مشروطه به فعالیت خود ادامه داد. تا اینکه با تصویب دو قانون مهم «قانون اداری وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه» در 28 شعبان 1328برابر 12شهریور 1289و همچنین «قانون اساسی معارف» در 10ذیقعده 1329برابر 9آبان 1290در مجلس دوم شورای ملی، فعالیت هایی از این نوع از جایگاه و ساختار حقوقی بهره مند شد. در این مقاله ضمن بررسی تکاپوهای قانونی جهت مشروعیت بخشی به فعالیت های یکی از مهمترین ارگان حقوقی آموزش و پرورش یعنی شورای عالی معارف/ فرهنگ/ آموزش و پرورش به اختصار اسامی تعدادی از رجال معارف پرور که نقش تعیین کننده ای در تدوین مصوبات شورا داشتند، ارایه می گردد. ضمن اینکه برای تبیین جایگاه حقوقی شورای عالی معارف/ فرهنگ/ آموزش و پرورش دو مجموعه مهم از قوانین مصوب مرتبط با این شورا در قبل و بعد از انقلاب اسلامی تقدیم می گردد.