بررسی تاثیر مصرف انرژی های تجدیدپذیر بر شاخص رفاه اقتصادی پایدار در کشورهای در حال توسعه (2018-1990)

این تحقیق به بررسی تاثیر مصرف انرژی های تجدیدپذیر بر شاخص رشد اقتصادی پایدار (بعنوان معیار رفاه کشورهای درحال توسعه در شرایط کنونی) در بیست کشور در حال توسعه؛ با استفاده از مدل اثرات ثابت و الگوی پانل چند متغیره در سال های 1990 تا 2018 با ارایه شاخص پایه برای رشد اقتصاد پایدار که شامل متغیرهای اقتصادی و یک مولفه زیست محیطی است؛ پرداخته و سپس رتبه بندی می کند. بعد از تحلیل ایستایی متغیرها؛ از روش کایو برای هم انباشتگی و علیت گرنجری برای تعیین جهت رابطه استفاده شد. علاوه بر مصرف انرژی سرانه و تولید انرژی تجدیدپذیر، از متغیرهای؛ میزان تشکیل سرانه سرمایه ثابت ناخالص (درصدی از تولید ناخالص داخلی)؛ نیروی کار؛ شاخص سرانه انتشار آلاینده ها به عنوان شاخص محدودیت های زیست محیطی؛ اجاره بهای سرمایه؛ درجه باز بودن تجاری؛ استفاده می شود. نتایج نشان داد که افزایش سرانه مصرف انرژی به جز تجدیدپذیر؛ بر رشد اقتصادی پایدار موثر و رابطه دوطرفه بین مصرف انرژی و انتشار آلودگی وجود دارد. در بحث رتبه بندی مشخص شد؛ امارات بیشترین و نیجریه کمترین رشد اقتصاد پایدار است.