بررسی نقش تعدیلی انعطاف پذیری شغلی ادراک شده و حمایت همسر در رابطه بین نوبتکاری و رضایت زناشویی

نوبت کاری در مشاغل مختلف به ویژه مشاغل بهداشتی- درمانی با پیامدهای منفی مختلفی چون کاهش رضایت زناشویی همراه است. بااین وجود برخی از جنبه ها مثل شغل انعطاف پذیر و حمایت همسر وجود دارند که از این کاهش ممانعت به عمل می آورند. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیلی انعطاف پذیری شغلی ادراک شده و حمایت همسر در رابطه بین نوبت کاری و رضایت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. 130 نفر از کارکنان بیمارستان دکتر غرضی اصفهان در پاییز سال 1400 به شیوه در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس حمایت همسر(SSS)، پرسشنامه انعطاف پذیری شغلی ادراک شده (PJFQ) و پرسشنامه رضایتمندی زناشویی انریچ (EMS) بود که به صورت آنلاین  برای پاسخگویی در اختیار اعضای نمونه  قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار  SPSS 23  با استفاده از تحلیل همبستگی، و برنامه الحاقی پردازشگر هایس در تحلیل رگرسیون  تجزیه وتحلیل شد.  نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که رابطه بین رضایت زناشویی با نوبت کاری منفی و با حمایت همسر و انعطاف پذیری شغلی ادراک شده مثبت و معنی دار است (p<0/05). نتایج همچنین نقش تعدیلی انعطاف پذیری شغلی ادراک شده و حمایت همسر در رابطه بین نوبت کاری و رضایت زناشویی را تایید نمود (p<0/05). بر اساس نتایج پژوهش، انعطاف پذیر نمودن شغل و آموزش حمایت به همسران شاغلان نوبت کار، برای افزایش رضایت زناشویی توصیه می گردد.