تاثیر ریزساختارها بر پاسخ گرانیتوئید ها به شوک حرارتی

سنگ های گرانیتوییدی کاربرد وسیعی در بسیاری از پروژه های عمرانی داشته و بررسی ریزترک های موجود و یا القاء شده در آن ها موضوع پژوهش های متعددی بوده است. از آنجایی که ویژگی های حرارتی یک سنگ متاثر از ویژگی های حرارتی تمام کانی های تشکیل دهنده سنگ است، بررسی مقاطع میکروسکپی برآیند آن ها را به صورت تشکیل ریزترک نشان می دهد. در این مطالعه، در سه نمونه گرانیتویید درشت دانه با استفاده از حرارت در کوره و سپس شوک با آب سرد، القاء ریزترک انجام گرفته است. توسعه ریزترک ها در نمونه ها در حالت تازه و پس از شوک حرارتی در دماهای 250 و 450 و 650 و 850 درجه سانتی گراد با استفاده از نمونه هایماکروسکوپی مغزه، بررسی مقاطع نازک میکروسکپی، تصاویر SEM و اندازه گیری دانسیته ترک در سه جهت فضایی عمود بر هم در نمونه ها برآورد شد. بررسی مقاطع میکروسکپی نشان داد یکنواختی اندازه دانه ها و تنوع مرزها باعث عدم گسترش شبکه ریزترک می گردد. وجود برخی کانی ها مانند میکا و آمفیبول تاثیر خاص بر نحوه توسعه ترک ها دارند به نحوی که غالبا منشا یا پایان ریزترک هستند. بررسی دانسیته ترک نشان داد، انواع ریزترک ها (درونی و مرزی و سراسری) در نمونه های مختلف به شیوه متفاوتی توسعه می یابند که از سن مطلق سنگ نیز تاثیر می پذیرد. گرانیتویید ها با میانگین اندازه ذرات 5 میلی متر مقاومت بهتری در برابر توسعه ترک داشتند. بافت میرمیکیتی باعث تسریع توسعه ریزترک های سراسری می گردد. کانی پلاژیوکلاز کمترین و کانی ارتوکلاز بیشترین تعداد ریزترک ها را پس از شوک حرارتی داشتند. در شوک های حرارتی 250 و 450 درجه توسعه ریزترک ها متاثر از تخلخل نیز می باشد.