اثربخشی آموزش احیاء قلبی ریوی مبتلایان به کووید 19 به دو روش کلاس وارونه و جیگساو بر روی سطح دانش دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

ماهیت آموزش در دانشگاه های علوم پزشکی به گونه ای است که تدریس در این دانشگاه ها از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابراین تجدیدنظر در روش های سنتی تدریس و استفاده از روش های نوین، فعال و دانشجو محور اجتناب ناپذیر بوده و مورد قبول سیستم های آموزشی می باشد. برهمین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش احیاء قلبی ریوی مبتلایان به کووید 19 به دو روش کلاس وارونه و جیگساو در سطح دانش دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام گرفت.

این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بر روی 41 دانشجوی ترم 7 کارشناسی پرستاری در مبحث احیاء قلبی ریوی مبتلایان کووید 19 صورت گرفت. دانشجویان به صورت تصادفی به دو گروه کلاس جیگساو (20 نفر) و کلاس وارونه (21 نفر) تقسیم شدند. پس از آموزش مبحث به دو روش فوق، دانش احیاء قلبی ریوی دو گروه، با سوالات پژوهش گر ساخته سنجیده شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، آزمون های t  مستقل و زوجی با سطح معنی داری 0/05 با کمک نرم افزار آماری SPSS  تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که نمره ی دانش هر دو گروه بعد از مداخله به طور معنی داری (0/001>P) افزایش یافت. به طوری که میانگین نمره دانش احیاء قلبی ریوی در کلاس وارونه از 3/56±13/62 قبل از مداخله به 5/41±20/71 بعد از مداخله و همچنین در کلاس جیگساو، از 3/17±14/65 قبل از مداخله به 2/63±26/20 بعد از مداخله افزایش یافته است. مقایسه میانگین تغییرات این دو روش فعال آموزشی نشان داد که در گروه کلاس جیگساو میانگین افزایش نمره دانش بیشتر از کلاس وارونه می باشد که از لحاظ آماری معنی دار است (0/001>P).

به طورکلی یافته های این مطالعه نشان داد که روش تدریس کلاس وارونه و جیگساو موجب بهبود و ارتقاء دانش دانشجویان پرستاری از احیاء قلبی ریوی در مبتلایان به کووید 19 گردیده است. توصیه می شود که مدرسین پرستاری از این روش ها و به خصوص روش جیگساو که در مطالعه حاضر موجب بهبود بهتر یادگیری دانشجویان پرستاری گردید، در آموزش دانشجویان بیشتر استفاده نمایند.