مقایسه هشت داستان کوتاه فارسی بر اساس نقد زن- محور"

با درنظر داشتن چارچوب نظریه جوزفین دونوان، ضمن انتخاب دو نویسنده مرد، به عنوان نویسندگان مشهور معاصر، به نام هدایت و آل احمد، جلوه زن، در فرهنگ مردسالار و نفوذ این فرهنگ در آثار نویسندگان مرد، به تصویر کشیده شده است. اهداف این مقاله، بررسی جلوه زن، در ادبیات مردان می باشد تا تجلی زن در قالب های کلیشه ای و ابزاری در این دست آثار به نمایش درآید. فرض بر آن بود که در داستان های این دو نویسنده مرد، زن به صورت کلیشه ای و با نقش های قالبی به خواننده ارایه شده است و هدایت و آل احمد در برخورد با زن در مقام یک عضو مستقل جامعه، با ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و سنتی مردسالارانه، موضع گیری حمایتگرانه ای در برابر نمایش زنان در داستان هایشان، اتخاذ نکرده اند. پس از بررسی و تحلیل هشت داستان، می توان نتیجه گرفت که زن، در این آثار، دارای نقشی کلیشه ای و ابزاری است و اهمیت ثانویه و نقشی منفعل دارد و به هر نحو، تسلیم ملزومات فرهنگ مردسالار زمان خویش و محقق کننده اهداف مرد است.