اثرات آنتی اکسیدانی دفراسیروکس و دفریپرون به تنهایی یا ترکیبی بر استرس نیترو- اکسیداتیو القایی سرب در موش های صحرایی

مسمویت با سرب از طریق القای استرس اکسیداتیو منجر به اختلال در بسیاری از ارگان ها می شود. داروهای کیلیتورکننده آهن می توانند با تشکیل کمپلکس با فلزات توکسیک مثل سرب، غلظت آن را در خون و بافت ها کاهش دهند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدانی دفراسیروکس و دفریپرون به تنهایی یا ترکیبی بر سمیت مزمن ناشی از سرب در موش های صحرایی است.

مطالعه حاضر از نوع مطالعه مداخله ای بود که مسمویت با سرب در موش های صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی با خوراندن استات سرب به میزان mg/kg30 طی 60 روز به صورت گاواژ القا شد. حیوانات با دفراسیروکس (mg/kg140)، دفریپرون (mg/kg300) و ترکیب آن دو از طریق گاواژ خوراکی، از روزهای 47 تا 60 آزمایش به مدت 14 روز تیمار شدند. غلظت سرب  به روش اسپکتروسکوپی جذب اتمی شعله و سطح مالون دی آلدیید (MDA) و متابولیت های اکسیدنیتریک (NOx) به عنوان پارامترهای استرس نیترو- اکسیداتیو و متابولیت آنتی اکسیدان گلوتاتیون (GSH) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) در خون، مغز، کبد، کلیه و بیضه بررسی شد. جهت بررسی آماری نتایج از نرم افزار گراف پد پریزم وآنالیز واریانس یک طرفه به همراه تست Tukey استفاده شد.

مسمومیت با سرب باعث افزایش غلظت این فلز، استرس نیترو- اکسیداتیو و کاهش ظرفیت تام اکسیدانی و GSH در خون و بافت های مغز، کبد، کلیه و بیضه شد (05/0<p). تجویز کیلیتورهای دفریپرون و دفراسیروکس به صورت مجزا یا ترکیبی، سبب کاهش غلظت سرب در خون و بافت های حیوانات شد. هم چنین تجویز این دو کیلیتور منجر به کاهش سطوح MDA  و NOx و افزایش TAC و سطح  GSHشد (0/05<p)، اما بیش ترین میزان این تغییرات با مصرف همزمان هر دو دارو به دست آمد.

دو داروی دفریپرون و دفراسیروکس در کاهش غلظت سرب در خون و بافت های مختلف و هم چنین تاثیرات آنتی اکسیدانی خود، اثرات هم افزا با یکدیگر دارند.