طراحی مدل ارزش آفرینی چابک در صنایع کوچک و متوسط ایران

هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل ارزش آفرینی چابک در صنایع کوچک و متوسط ایران است.

روش شناسی تحقیق: 

این پژوهش دارای رویکردی کیفی بوده و از روش نظریه داده بنیاد (گراندد تیوری) به عنوان روش تحقیق استفاده شده است. روش گردآوری داده ها مصاحبه های عمیق و باز با 20 نفر از خبرگان دانشگاهی و صاحب نظران در حوزه مدیریت بازاریابی و مدیریت زنجیره ارزش آفرینی است به طوری که مصاحبه های خبرگی در نفر 20ام به اشباع نظری انجامید که پس از کدگذاری های انجام شده مدل نهایی اعتبارسنجی گردید.

بر اساس، تحلیل های صورت پذیرفته، تعداد 337 کد باز، 42 کد محوری و 19 مقوله اصلی (کد انتخابی) استخراج شدند.

نتایج به دست آمده از مصاحبه ها نشان می دهد پدیده محوری «ارزش آفرینی چابک» شامل «پویایی مدیریت زنجیره تامین»، «تطبیق پذیری پویا با محیط» و «استراتژی های پویای منابع انسانی» است که مقولات «هم جوشی تکنولوژی محور صنایع»، «بطن چابک بازار» و «ارزش خواهی متنوع مشتریان» به عنوان شرایط علی بر مقولات پدیده محوری تاثیرگذار هستند. مقولات بسترساز به عنوان شرایط زمینه ای لازم در تحقق ارزش آفرینی چابک در صنایع کوچک و متوسط شامل: «مدیریت تنوع خصوصیات منابع انسانی»، «مدیریت عمران سازمانی»، «هوشمندسازی تحقیقات بازاریابی» و «تطبیق پذیری مداوم قوانین با تحولات بازار» است. در این بین برخی از مقولات به عنوان شرایط مداخله گر در تحقق ارزش آفرینی چابک در صنایع کوچک و متوسط شامل: «داشبورد مدیریت عملکرد منابع انسانی»، «مدیریت هوشمند پایداری سازمانی» و «ماهیت تنوع آفرین محیط بازار» که هر دو شرایط زمینه ای و مداخله ای می توانند روی راهبردهای ارایه شده تاثیرگذار باشند. این راهبردها عبارتند از: «هوشمندسازی فرایندهای اصلی زنجیره»، «توانمندسازی چابک منابع انسانی»، «هوشمندسازی برنامه های تحول سازمانی» و «همگام سازی مستمر با بازار» که استراتژی های لازم در پیاده سازی ارزش آفرینی چابک در صنایع کوچک و متوسط هستند. در صورت تحقق پدیده محوری می توان مقولات «هوشمندسازی بهره وری در کسب وکار» و «تصویرسازی چابک برند کسب وکار» را به عنوان پیامدهای حاصله انتظار داشت.