نقش واسطه ای والدگری پدر در ارتباط با روابط خانوادگی و انسجام روانی پدر با سازش یافتگی کودک

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای والدگری پدر در رابطه بین روابط خانوادگی و انسجام روانی پدر با سازش یافتگی کودک بود. این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره ابتدایی شهر شاهرود در سال تحصیلی1399-1398 و پدران آنها بود. 240 نفر از دانش آموزان و پدران آنها با روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس والدگری پدر (دیک، 2004)، مقیاس احساس انسجام (آنتونووسکی، 1993)، سیاهه سازش یافتگی (سینها و سینگ، 1998) و شاخص روابط خانوادگی (هادسون، 1992) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که والدگری پدر در رابطه بین روابط خانوادگی و انسجام روانی پدر با سازش یافتگی کودک نقش واسطه ای دارد. باتوجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود متخصصان قلمرو تربیت، به اهمیت و ضرورت ارتباط پدر و کودک به عنوان عامل تعیین کننده در سازش یافتگی کودکان، توجه ویژه ای داشته باشند.