برآورد مخاطرات تابشی ناشی از سنگ گرانیت موجود در روستاهای ده سیاهان ،خنامان و مانی شهرستان رفسنجان استان کرمان

انسان در طول سال از منابع تابش مختلفی مثل  تابشهای کیهانی،تابش محیطی،گاز رادن و دستگاه های پرتودرمانی در معرض تابش خارجی و داخلی قرار می گیرد.حد مجاز دز سالانه که توسط گزارش ICRU  برای افراد معمولی در نظر گرفته شده SV0.05 است.میزان تابشهای محیطی بستگی به جنس خاک،مصالح ساختمانی، سنگ گرانیت و محیط پیرامون دارد که می توان با تغییر این مواد میزان خطرات ناشی از تابشهای محیطی را کاهش داد.متاسفانه روستاهایی در کرمان وجود دارند که بر بستر سنگ گرانیت رادیواکتیو قرار دارند.در این تحقیق میزان خطرات ناشی از این سنگ ها برای ساکنین روستاهای مانی ،خنامان و ده سیاهان بررسی شده است.جهت این امر اکتیویته 232 Th,238U,40K و137 Cs  در سنگهای گرانیت این سه روستا محاسبه و با استفاده از آنها کمیتهای مربوط به خطرات تابشی برآورده شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد که اکتیویته معادل عناصر رادیواکتیو 232 Th,238U,40K و137Cs و کمیتهای   Raeq ,Dr,Dout,Din,Dtot ,Hex ,Hin ,Iy ,ELCR این سه روستا بالاتر از مقادیر مجاز اعلام شده توسط ICRU می باشد.همچنین کمیتهای فوق برای روستای مانی خیلی بیشتر از دو روستای خنامان و ده سیاهان است.بنابراین سکونت در روستای مانی و ده سیاهان به علت بالا بودن خطرات تابشی نسبت به روستای خنامان توصیه نمی شود.