تحلیل گفتمان انتقادی رمان عمویم جمشید خان: مردی که باد همواره او را همراه با خود می برد

رمان عمویم جمشید خان: مردی که باد همواره او را همراه با خود می برد اثر بختیار علی، یکی از رمان های برجسته در ادبیات کردی است که حیات اجتماعی آشفته ی ملت کرد در کردستان عراق را روایت و نقد می کند. این پژوهش، با استفاده از تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف که متن را در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین بررسی می کند، به ایدیولوژی های درون و بیرون از رمان و نوع مواجه رمان با آنها در بافت اجتماعی سیاسی کردستان عراق در دو دهه ی 80 و 90 میلادی پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که نویسنده با بکار بردن ریالیسم جادویی در این رمان، شیوه ی مناسبی  را برای اعتراض از وضعیت موجود و رواج روزافزون مسایل و مصایب جامعه بیان می دارد و  آشفتگی جامعه را در قالب در آمیختگی تخیل و واقعیت نشان می دهد. نویسنده با برجسته نمودن رویدادها و حوادث با محوریت قرار دادن سرگذشت جمشید خان، سعی در نقد ایدیولوژی های غالب این دوران همچون فاشیسم بعثی، غلبه افکار کمونیستی، جنگ تحمیلی ایران و عراق، جنگ های داخلی میان احزاب کرد، افراط گرایی اسلامی و پدیده های نوظهور مانند تسلط رسانه و مطبوعات بر فضای اجتماعی سیاسی و همچنین معضل مهاجرت و پناهندگی دارد. مضمون اساسی رمان، نقد وضع موجود و ایدیولوژی های حاکم شده در این دو دهه  کردستان عراق و همچنین بیان سرگشتگی ملت و سوژه ی کرد می باشد.