بررسی تاثیر تمرینات بدنی، ذهنی و ترکیبی بر اختلالات تعادلی و توانایی تصویرسازی سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات بدنی، ذهنی و ترکیبی بر اختلالات تعادلی سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون بود. تحقیق حاضر نیمه تجربی، از طرح پیش آزمون_پس آزمون و روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. نمونه آماری تحقیق 40 نفر بیمار مرد پارکینسون 55-70 ساله بودند که در 4 گروه 10 نفره (تمرینات بدنی، ذهنی، ترکیبی و کنترل) قرار گرفتند. شرکت کنندگان تحقیق دوره تمرینی 24 جلسه ی 45 دقیقه ای در گروه های تمرینی خود انجام دادند. برای سنجش تعادل از آزمون صفحه نیرو جهت ارزیابی تعادل در وضعیت ایستا و از تست SEBT جهت ارزیابی تعادل در وضعیت پویا و از پرسشنامه توانایی تصویرسازی حرکتی ولسون برای سنجش توانایی تصویرسازی حرکتی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (2×4) در سطح معناداری 05/0 و آزمون تعقیبی توکی نرم افزار اس. پی. اس. اس نسخه 23، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد درجابجایی مرکز فشار روی محور X و Y، تعادل پویای قدامی، تعادل پویای خلفی خارجی و داخلی و توانایی تصویرسازی حرکتی بین گروه تمرینات بدنی، ذهنی، ترکیبی و کنترل تفاوت معناداری در پس آزمون وجود داشت و بطوریکه در گروه تمرینات ترکیبی بهبود بیشتری نسبت به گروه بدنی و گروه بدنی بهتر از گروه ذهنی بود. بنابراین به تاثیر تمرینات ترکیبی نسبت به تمرینات بدنی و ذهنی پیشنهاد می گردد جهت بهبود بیماران پارکینسونی در مراکز درمانی و بیمارستان ها از متخصصین تربیت بدنی که از تمرینات بدنی و ذهنی و ترکیبی آگاهی دارند استفاده شود.