بررسی رفتار خوردگی روکش های فولاد PH4-17 و استلایت 6 ایجادشده با فرایند رسوب نشانی مستقیم لیزری روی زیرلایه فولاد PH4-17

با توجه به نوع کارایی فولاد PH17-4 در توربین گازی و در تماس ذرات خارجی مانند گردوخاک و اشیا خارجی، رسوب اجرامی نظیر بخارهای روغن حین کار دچار ترک خوردگی، سایش و خوردگی شیمیایی می شوند و از چرخه استفاده خارج می شوند. جایگزینی قطعه به دلیل هزینه بالای مواد مقرون به صرفه نیست. در این پژوهش مقاومت به خوردگی روکش فولاد PH17-4 و استلایت 6 روی زیرلایه فولاد PH17-4 توسط آزمون پلاریزاسیون تافل بررسی شد؛ در منحنی پلاریزاسیون سیکلی برای فولاد PH17-4، چگالی جریان روبش مستقیم کمتر از روبش معکوس است و هیسترزیس مثبت در منحنی پلاریزاسیون سیکلی دیده می شود، همچنین لایه پسیو تشکیل شده جزیی، ناپایدار و شکننده است. در پوشش PH17-4 چگالی جریان روبش مستقیم کمتر از روبش معکوس است و هیسترزیس مثبت در منحنی پلاریزاسیون مشاهده می شود، همچنین لایه پسیو تشکیل شده مقاوم در برابر تشکیل حفرات جدید است. در پوشش استلایت6 مطابق شکل این پوشش از مقاومت به خوردگی حفره ای بالایی نیز در این محلول برخوردار است؛ منحنی هیسترزیس منفی تشکیل داده و منحنی معکوس آن در چگالی جریان های کمتری نسبت به منحنی مستقیم قرار دارد؛ بنابراین نواحی خورده شده قابلیت ترمیم خود را با تشکیل لایه پسیو دارد. با بررسی نتایج مشخص شد سرعت خوردگی پوشش های استلایت6 و فولاد زنگ نزن در مقایسه با زیرلایه 91 و 50 درصد کاهش یافته است.