تاثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن، بر کاردیومیوپاتی و آنزیم های کبدی موش های صحرایی دیابتی نوع دو

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن بر میزان کاردیومیوپاتی موش های صحرایی دیابتی نوع دو و تاثیر هم زمان آن ها بر آنزیم های کبدی بود.

بدین منظور تعداد 40 سر موش صحرایی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع دو استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg37 تزریق شد. گروه ارتفاع هشت هفته در شرایط شب مانی در ارتفاع شبیه سازی شده در اتاقک هیپوکسی (14% معادل فشار اکسیژن 106میلیمتر جیوه و مشابه ارتفاع 3400متر) بطور متناوب قرار گرفتند و گروه مکمل یاری آویشن بصورت mg/kg 400 عصاره هیدروالکلی در 30ml آب مصرفی بصورت روزانه دریافت کردند. کاردیومیوپاتی از طریق دو شاخص آپوپتوز (وسترن بلات)و فیبروز (رنگ آمیزی) میوکارد اندازه گیری شد و آنزیم های کبدی با استفاده از روش های کالری متری شرکت زیست شیمی اندازه گیری گردید.

نتایج نشان داد 8 هفته شب مانی در ارتفاع، مکمل یاری آویشن و ترکیب این دو موجب کاهش میزان گلوکز ناشتا در دیابتی ها می شود (05/0>P). همچنین آپوپتوز و فیبروز با قرارگرفتن در ارتفاع و مصرف همزمان آویشن در میوکارد کاهش معنی داری در دیابت نوع دو نشان داد (0.025p<). همچنین ارتفاع متوسط و مصرف عصاره آویشن تاثیر معنی داری بر سطوح سرمی ترانس آمینازهای ALT و AST نداشت.

ارتفاع شبیه سازی شده متوسط و آویشن در این تحقیق موجب کاهش قند خون ناشتا شد و از طرفی با کاهش آپوپتوز و فیبروز موجب پیشگیری از کاردیومیو پاتی موش های صحرایی دیابتی نوع دو شد اما این دو متغیر موجب کاهش معنی دار آنزیم های ALT و AST نشدند.