بررسی میزان چهار آلاینده فلزی (Ni, V, Co, Fe) و آلاینده های آلی (نفتی) در رسوبات خلیج نایبند (خلیج فارس)

آلاینده های فلزی، هیدروکربن های نفتی و هیدروکربن های آروماتیک (PAHs) از شایع ترین آلاینده های محیط زیست دریاها بشمار می روند. در این مطالعه به بررسی و سنجش آلاینده های فلزی و آلی خلیج نایبند (خلیج فارس) پرداخته شده است. نمونه برداری از 20 ایستگاه در زمستان 1397 انجام گرفت. از هر ایستگاه نمونه رسوب جداگانه برای فلزات سنگین و آلاینده های نفتی (با 3 تکرار) با گرب Van veen برداشت شد. از دستگاه های ICP-MASS مدل Agilent 7500cx برای سنجش فلزات و GC با شناسگر MASS مدل Agilent 6890n برای سنجش هیدروکربن های نفتی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS 22 آنالیز شدند. میانگین غلظت فلزات اندازه گیری شده آهن، نیکل، وانادیوم و کبالت به ترتیب 7980، 71/19، 90/14 و 71/5 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری شد، نتایج به دست آمده در حدود استانداردهای داخلی و جهانی بود اما ایستگاه های نزدیک به منطقه عسلویه اختلاف معنی داری (P<0.05) را با سایر ایستگاه ها نشان دادند. در مورد آلاینده های نفتی، میزان کل هیدروکربن های نفتی (TPHs) با میانگین mg/kg 33/14 و حداکثر غلظت 16/42 در ایستگاه (19) مجاور اسکله عسلویه و میزان ترکیبات آروماتیک چند حلقه ای (PAHs) با میانگین µg/kg 09/223 و حداکثر غلظت 68/657 در ایستگاه (20) اسکله عسلویه ثبت گردید. بر اساس داده ها، خلیج نایبند از نظر ترکیبات TPH دارای سطوح اندک آلودگی (TPH > 15) و از نظر ترکیبات PAHs دارای سطوح متوسطی از آلودگی (PAHs>100) است. اختلاف بین ایستگاه های نزدیک به عسلویه و سایر ایستگاه ها از نظر میزان آلودگی نشان داد موضوع افزایش تدریجی آلایندگی صنایع و تاثیر آن بر اکوسیستم خلیج نایبند می بایست به عنوان یک مساله جدی مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.