مدل سازی و ساخت ربات کارنده بذر در سینی نشاء (مطالعه موردی: چغندرقند)

با وجود کاهش شدید منابع آبی ایران و رشد روزافزون جمعیت، نیاز به تولید غذا و محصولات کشاورزی بیش از گذشته است. در گذشته، اغلب کاشت گیاهان به صورت کشت مستقیم بذر صورت می پذیرفت و منابع آبی بسیار خصوصا آب های زیرزمینی برای کشت مستقیم بذر و جوانه زنی گیاه مصرف می شد. از جمله روش های کاهش مصرف آب، کود و سموم کشت نشایی به جای کشت مستقیم بذر است. لذا هدف از پژوهش حاضر مدل سازی دینامیکی و ساخت سامانه کاشت بذر در سینی نشاء در نظر گرفته شد. بدین منظور ابتدا یک بازوی کارنده مدل سازی و موقعیت کارنده در هر لحظه به دست آمد. سپس براساس مدل سازی دینامیکی بازو ساخته و عملیات کشت بذر در سینی نشاء صورت پذیرفت. ارزیابی سامانه کاشت دو سطح سرعت پیشروی 5 و 10 سانتی متر بر ثانیه برای بذر چغندرقند انجام گرفت که ظرفیت نامی این بذرکار بین 3579 تا 4613 سلول در ساعت بود. در ضمن شاخص های نکاشت و چندگانه کاشت در 3000 سلول نیز به ترتیب 0.03 و 8.17 درصد به دست آمد. با توجه به دقت کاشت، سرعت عملکرد کارنده و همچنین مصرف اندک انرژی (25.56 وات ساعت) این سامانه توانایی جایگزینی بذرکاری دستی در سینی نشاء را دارد.