بررسی الگوی ساختاری رابطه بین رفتارهای پرخطر و مکانیزم های دفاعی با میانجی گری دشواری در تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان دوره متوسطه دوم

رفتار های پر خطر در نوجوانان موجب مشکلات شخصی، اجتماعی، اقتصادی و احتمالا مرگ و میر ناشی از حوادث، خشونت و جنایت می شود. هدف از این پژوهش  بررسی الگوی ساختاری رابطه بین رفتارهای پرخطر و مکانیزم های دفاعی با میانجی گری دشواری در تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود.

روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم مدارس دولتی شهر تهران درسال تحصیلی1400-99 تشکیل دادند؛ که از میان آنها 250نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب؛ و با استفاده از پرسشنامه های رفتارهای پرخطر (احمدپورترکمان، 1390)، مکانیزم های دفاعی (اندروز وهمکاران، 1394)، و مقیاس دشواری تنظیم هیجانی (گرتز و رومیر، 2004) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها، علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از معادلات ساختاری در سطح معناداری 01/0 در نرم افزارهای 23-SPSS و 3PLS استفاده شد.  

اثرمستقیم و منفی مکانیزم رشدیافته (001/0> P و380/0-= β) و مکانیزم رشد نایافته (001/0>P و400/0= β) بر رفتارهای پرخطر معنادار بود. اثر غیرمستقیم مکانیزم رشد یافته(059/0-=β) از طریق دشواری در تنظیم شناختی هیجان بر رفتارهای پرخطر معنادار بود. اثر غیرمستقیم مکانیزم روان رنجور (001/0>P  و 075/0=β) از طریق دشواری در تنظیم  شناختی هیجان بر رفتارهای پر خطر معنادار بود.  نتایج شاخص های نیکویی برازش نشان داد مدل دارای برازش نسبی بود. (30/0=R2a و 28/0=Q2 و 21/0=GOF).

براساس یافته های پژوهش مدل ساختاری پژوهش با داده های گردآوری شده برازش دارد و برای تبیین رفتارهای پرخطر نوجوانان می توان از متغیر مکانیزم های دفاعی با میانجی گری دشواری در تنظیم شناختی هیجان استفاده کرد.