نقش نشاط معنوی در رضایت مندی زناشویی و نگرش به فرزند آوری در زوجین

عوامل متعددی در نگرش به فرزند آوری و رضایتمندی زوجین نقش دارند، لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش نشاط معنوی در رضایت مندی زناشویی و نگرش به فرزند آوری در زوجین انجام شد.

روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی زوجین تازه ازدواج کرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره غرب شهر تهران در سال 1401 بودند که 150 نفر پس از بررسی ملاک های ورود و خروج به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ و به پرسش نامه های نشاط معنوی چیریان و افروز (1395)، رضایت زناشویی فاورز و السون (1993) و نگرش به باروری و فرزند آوری سودربرگ و همکاران (2013) پاسخ دادند. داده های این پژوهش با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین نشاط معنوی با رضایت مندی زوجین (58/0=r) و نگرش به فرزندآوری (59/0=r) وجود داشت و نشاط معنوی، 34 درصد از واریانس رضایت مندی زناشویی و 37 درصد از واریانس نگرش به فرزند آوری را پیش بینی می کند.

نتایج پژوهش اهمیت و توجه بیشتر دست اندرکاران حوزه جمعیت شناسی و سلامت را به نقش نشاط معنوی در رضایت مندی زناشویی و نگرش به فرزند آوری می طلبد.