مقایسه روش های مختلف ساخت آرایه های میکروسوزنی

میکروسوزن ها، ساختارهایی میکرونی هستند که امکان دارورسانی، واکسیناسیون و نمونه برداری از ارگان های مختلف را فراهم می کنند. استفاده از میکرونیدل ها نیاز به مهارت و آموزش خاصی ندارد، دوز مصرفی را به صورت چشم گیری کاهش می دهد و امکان رهایش زمان مند دارو را فراهم می کند. مزایای متعدد میکرونیدل ها نسبت به روش های دیگری دارورسانی، توجه پژوهشگران زیادی را در به کارگیری این فناوری جدید جلب کرده است. میکروسوزن ها از مرتبه میکرون تا میلی متری با به کارگیری تکنولوژی ریزساختی (میکروفبریکشن) با استفاده از انواع فلزات، سیلیکون و پلیمرها ساخته می شوند. تاکنون روش های متنوعی برای ساخت میکرونیدل ها ارایه شده است. در این مقاله روش های متعارف و پرکاربرد ساخت انواع میکرونیدل به همراه مزیت ها و محدودیت های آن ها برحسب پارامترهای موثر در انتخاب میکرونیدل ارایه شده است. عوامل موثری مانند نوع دارو، مکانیزم موردنظر برای دارورسانی، ابعاد، هندسه، کاربرد و جنس ماده سازنده میکرونیدل و هم چنین ابزار در دسترس، منجر به انتخاب روش های متفاوتی برای ساخت میکرونیدل ها می شود. از میان روش های ریزساختی موجود، روش ریخته گری قابلیت تولید انواع مختلف میکرونیدل ها را دارد ازاین رو، بیشترین استقبال را داشته است. روش ریخته گری ساده و ارزان است و قابلیت تولید در تیراژ بالا را دارد. روش های حکاکی یون واکنشی عمیق و اچ پلاسما، قابلیت تولید میکرونیدل هایی بسیار مشابه را با طرح اولیه و با دقت بسیار بالایی دارند؛ با این حال به دلیل نیاز به تجهیزات پیشرفته و گران، فرد ماهر و فرآیند پیچیده و زمان بر، قابلیت تولید انبوه را ندارند. در این میان پرینت سه بعدی با فرآیندهای تمام اتوماتیک گزینه مناسبی برای انتخاب است.