تاثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان مبتلا به ADHD

تاثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر یادگیری حرکتی در افراد مبتلا به ADHD بسیار کم مورد توجه قرار گرفت. بنابراین، در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی تاثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در نوجوانان مبتلا به ADHD بود. تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل 60 نوجوان مبتلا به ADHD (محدوده سنی 12 تا 17 سال) بودند که به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه 1) تصویرسازی حرکتی، 2) تمرین بدنی، 3) ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی، و 4) کنترل قرار گرفتند. تکلیف حرکتی شامل پرتاب دارت بود که در آن نمره دقت به عنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. آزمودنی ها پیش آزمون (ده پرتاب) و آزمون یادداری (ده پرتاب) را انجام دادند. برای تحلیل دقت پرتاب از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که همه گروه ها در پیش آزمون نمرات پرتابی مشابهی داشتند، اما در آزمون یادداری، گروه ترکیبی به طور معنی داری نمرات پرتابی بهتری نسبت به سایر گروه ها داشت. علاوه بر این، گروه تمرین بدنی امتیازات پرتابی بهتری نسبت به گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل داشت. در نهایت، گروه تصویرسازی حرکتی نمرات پرتابی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. افراد مبتلا به ADHD از تصویرسازی حرکتی سود می برند، که نشان می دهد مکانیسم های لازم برای یادگیری مهارت های جدید از طریق تصویرسازی حرکتی را دارند. همچنین ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی استراتژی بهتری برای یادگیری مهارت های حرکتی جدید خواهد بود.