واکاوی یک اثر از مولانا ولی الله منتسب به کمال الدین بهزاد با تکیه بر اسلوب و الگوهای تزیینی نقاشی ایرانی (مطالعه موردی نگاره شتر و شتربان)

مولانا ولی الله استاد میرک بوده که احتمالا بهزاد بیش از هر هنرمند دیگری برای قلم گیریهای ظریف او و توانایی وی در نحوه انتقال مفاهیم پرنغز در تصاویرش از وی متابعت نموده است. در بسیاری از نگاره های منتسب به بهزاد به دلیل ارتباط تاریخی و تکنیکی در نگارگری و با توجه به جایگاه و مرتبه بهزاد، بدون توجه به اسلوب و ساختار هنری بعضی از نگاره ها به وی منتسب گردد از این رو، در بررسی تزیینات فیگور و ملحقات آن که یکی از عناصر مهم تصویری است و اسلوب نگارگر را مشخص می نماید، شیوه طراحی و ترسیم آن نشان از مبانی زیبایی شناسی ایرانی دارد روش کار در فضاسازی، فیگور و تزیینات در آثار کمال الدین بهزاد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو اساس این تحقیق با هدف بررسی شیوه ترسیم تزیینات فیگور و ملحقات آن در آثار کمال الدین بهزاد و شناخت الگوهای اصلی تزیینات در مکتب هرات  خراسان بزرگ و تاثیرات آن در مکتب تبریز دوم و شناخت الگوهای تزیینی در فیگورها و ملحقات آن در آثار بهزاد است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته و روش گردآوری اطلاعات به شیوه کتاب خانه ای بوده است. بررسیها نشان میدهد تزیینات فیگور و اشیای وابسته در چند دسته کلاه ها عمامه ها ،لباس ،سپر شمشیر کفش ها و... در هر دوره ای میتواند نشانه های مشخصی برای شناخت آثار باشد با بررسی الگوهای تصویری و تزیینی و ارایه مستندات تحلیلی در جداول ارایه شده مشخص شد نگاره شتر و شتربان واقع در موزه توپقایی سرای استانبول میتواند اثری از مولانا ولی الله باشد که از آثار منتسب به بهزاد است؛ از اسلوب به کار رفته در آثار بهزاد بهره نبرده و دارای مشخصه های بارز آثار کمال الدین بهزاد نیست و این نگاره هیچ شباهتی به آثار بهزاد ندارد.