رابطه بین شیوه ارزشیابی الکترونیکی با پذیرش فناوری و رضایتمندی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه پذیرش فناوری با شیوه ارزشیابی الکترونیکی و رضایتمندی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 1401_1400 به تعداد 14096 نفر بود که از این میان، نمونه ای به حجم 387 نفر با استفاده از نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه پذیرش فناوری تیو (2009) و دو پرسشنامه محقق ساخته رضایتمندی و ارزش یابی الکترونیکی بود، که روایی و پایایی آنها به ترتیب 96/0 و 88/0 تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در سطح آمار توصیفی و روش الگویابی معادلات ساختاری (SEM) انجام گرفت. به منظور ارزیابی الگوی پیشنهادی، رویکرد دو مرحله ای آندرسون و گربینگ (1988) استفاده شد. برای آزمودن رابطه های میانجی در الگوی پیشنهادی و معنی داری آنها نیز از روش بارون و کنی (1986) و آزمون سوبل (1982) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شیوه ارزشیابی الکترونیکی و رضایتمندی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (78/0= p). همچنین بین میزان پذیرش فناوری با رضایتمندی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان رابطه مثبت و معنادار برقرار بود (16/0= p)، اما رابطه بین ارزشیابی الکترونیکی و میزان پذیرش فناوری دانشجویان، معنادار نبود (01/0= p). بر اساس این یافته ها، پذیرش فناوری نمی تواند در رابطه بین شیوه ارزشیابی الکترونیکی با رضایتمندی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان نقش میانجی را ایفا کند. اما در رابطه بین پذیرش فناوری و شیوه ارزشیابی، رضایتمندی از تحصیل نقش میانجی را ایفا میکند.