تحلیل سیاست اقتصاد کشاورزی هخامنشیان در بابل

با تصرف بابل، کوروش و دربار هخامنشی با ساختارهای اقتصاد کشاورزی بابل و میانرودان آشنا و روبرو شدند. این ساختار از یک سو مبتنی بر معابد ثروتمد بابل بود که علاوه بر زمین های وسیع کشاورزی متعلق به معابد، با اعطای وام و نهاده های کشاورزی به کشاورزان کوچک و بزرگ بابلی نقش مهمی در اقتصاد و کشاورزی بابل ایفا می کردند. در کنار آن خاندان هایی از ثروتمندان بابلی با ایجاد بنگاه های خصوصی اعتباری کشاورزی و وام دادن، بذر، گاوهای کار و زمین به رقابت با معابد بابل می پرداختند. علی رغم ثروت و امکانات فراوان معابد بابل، اما با تسلط هخامنشیان بر بابل، از نقش و قدرت اقتصادی معابد بابل بسیار کاسته شد و در عوض بر نقش و توان اقتصادی بنگاه های کشاورزی بابل، بخصوص دو بنگاه اگیبی و موراشو بسیار افزوده گشت. اما این روند در نهایت متوقف و به ناگاه به فعالیت این بنگاه ها در ابتدای دوران زمامداری خشایارشا پایان داده شد. در این پژوهش به واکاوی علل این موضوعات و سیاست های هخامنشیان در این ارتباط و همچنین به تحلیل نتایج حاصل از این سیاست ها پرداخته می شود. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که هخامنشیان جهت تحکیم تسلط و پایه های اقتدار خود در بابل به عمد چنین سیاستی را اجرا نموده اند. همچنین شواهدی نمایانگر ناکامی این سیاست هخامنشیان در بابل و تاثیر آن بر بروز ناآرامی ها و شورش های بابل در عصر خشایارشا می باشد. این مقاله بر اساس شواهد و مدارک موجود کتابخانه ای و به شیوه ی پژوهش های تاریخی و تحلیلی تهیه گردیده است.