تاثیر آموزش مجازی بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی

هدف از مقاله حاضر تاثیر آموزش مجازی بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی، پیمایشی مقطعی و همچنین همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تشکیل داده اند که تعداد آنها 1700 نفر است. در این راستا با استفاده از فرمول کوکران 313 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق پیشرفت تحصیلی دارای 5 مولفه خودکارآمدی، تاثیرات هیجانی، برنامه ریزی، فقدان کنترل پیامد و انگیزش است. همچنین آموزش مجازی از سه مولفه کیفیت سیستم، کیفیت اطلاعات و کیفیت خدمات تشکیل شده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد استفاده شد و در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و smartPLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد آموزش مجازی تاثیر مثبت و معناداری بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی دارد. همچنین از میان مولفه های آموزش مجازی تاثیر کیفیت خدمات و کیفیت سیستم بر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی موردتایید قرار گرفته و تاثیر مولفه کیفیت اطلاعات معنادار نبود.