نقش میانجی شوخ طبعی در رابطه بین رگه های اختلال شخصیت مرزی و گرایش به خودکشی در کارکنان بیمارستانهای دولتی

هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش میانجی شوخ طبعی در رابطه بین رگه های اختلال شخصیت مرزی با گرایش به خودکشی در کارکنان بیمارستانهای دولتی استان لرستان بود. روش مطالعه از نظرهدف، کاربردی و از حیث نحوه جمع آوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدل معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری این مطالعه را کلیه کارکنان بیمارستانهای دولتی استانلرستان تشکیل داده اند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 148 نفر به عنوان نمونه تعیین شده و به پرسشنامه گرایش به خودکشی بک  1979 خرده مقیاس اختلال شخصیت مرزی بر اساس پرسشنامه MCMI و پرسشنامه شوخ طبعی مارتین و همکاران  1981  پاسخ دادند.تحلیل فرضیه های این مطالعه با روش مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد. نتایج نشان داد رگه های اختلال شخصیت مرزی با شوخ طبعی و گرایش به خودکشی رابطه مستقیم معنی دار دارد. همچنین، نتایج حاصل از مدل برازش یافته نهایی نشان داد که رگه های اختلال شخصیت با گرایش به خودکشی با نقش میانجی شوخ طبعی اثر غیر مستقیم دارد. نتایج این مطالعه با بهدست آمدن برازش مناسب داده ها با مدل، نشان داد که سه چارچوب مفهومی، رگه های اختلال شخصیت مرزی، گرایش به خودکشی و شوخ طبعی دارای نقاط تلاقی نظری در جامعه کارکنان بیمارستانهای استان لرستان هستند و میتوانند در قالب یک مدل به کار روند و در برنامه-ریزیهای آتی مورد توجه قرار بگیرد.