تاثیر عوامل مورفومتری در اولویت بندی سیل خیزی زیرحوزه های آبخیز شمال دشت بیرجند

سیلاب یکی از بزرگترین مشکلات جهانی است به طوریکه با افزایش شدت و فراوانی سیل، نگرانی های جهانی در خصوص افزایش مرگ و میر و ضررهای اقتصادی ناشی از سیل افزایش یافته است. مخاطرات ناشی از آن موجب بروز ناپایداری محیطی و برهم زدن تعادل است. حوزه های آبخیز از نظر خصوصیات مورفولوژیکی با هم متفاوت هستند، بطوریکه در شرایط اقلیمی و محیطی یکسان واکنش های هیدرولوژیکی گوناگونی خواهند داشت. باثبات بودن خصوصیات مورفومتریکی زیرحوزه ها باعث شده تا در مطالعات سیلخیزی مورد استفاده قرار گیرند. بطوریکه بررسی عوامل مورفومتریک حوضه ها می تواند کمک شایانی به مدیریت و اولویت بندی زیر حوزه های سیلخیز داشته باشد. در این تحقیق با استفاده از 14 عوامل مورفومتری به اولویت بندی 22 زیرحوزه منطقه شمال شهرستان بیرجند با استفاده از روش حداکثر آنتروپی برای تعیین ضریب تاثیر عوامل مختلف مورفومتری و از روش تصمیم گیری چند معیاره ویکور برای اولویت بندی زیرحوضه ها استفاده گردید. نتایج نشان داد براساس روش حداکثر آنتروپی شاخص پهنای کف دره به ارتفاع آن با اهمیت نسبی 51/0 بیشترین تاثیر را در بین دیگر عوامل مورفومتری برای تعیین سل خیزی و اولویت بندی داشته است. براساس روش تصمیم گیری ویکور زیرحوزه های 9، 22 و 14 از نظر سیل خیزی در منطقه مطالعاتی بترتیب اولویت اول تا سوم را شامل شده اند. بنابراین برای اجرای پروژه های بیولوژیکی و میکانیکی آبخیزداری براساس عوامل مورفوتری در اولویت می باشد.