اخلاق علمی ونسبت آن با استقلال دانشگاهی و آزادی آکادمیک

کژکارکردهایی در محیطهای آکادمیک مانند مدرک گرایی و دستبرد علمی و رفتارهای طفیلی گرانه می بینیم . دانشگاهیان نمی توانند آنطور که باید وشاید اخلاقیات دانش ورزی را در خود شکوفا بسازند، انجام مسیولیت های اجتماعی بحث انگیز شده و تاثیرات اجتماعی دانشگاهیان درکاستن از مرارت های انسانی و محنت ها و رنج های بشری محل تردید قرار گرفته است. این ها فرجام مخدوش شدن استقلال دانشگاهی وآزادی علمی ونهایتا اخلاق علمی بوده است . دانشگاه، قلمرو مستعمراتی حکومت شده است. برای بررسی این مساله، سه منطق اخلاقی مبنای اصلی مطالعه حاضر قرار گرفته است؛ 1. اخلاق نتیجه و منفعت، 2.اخلاق وظیفه ومسوولیت؛ و 3. اخلاق فضیلت. اخلاق علمی برمبنای سه منطق مزبور همسنجی شده است. آنگاه با استناد به دو فلسفه دانشگاهی یعنی فلسفه ایمانویل کانت و فلسفه ماکس وبر بحث شده است که چگونه در غیاب استقلال دانشگاهی وآزادی آکامیک، کل اخلاق علمی به محاق می رود. اگر آزادی آکادمیک و استقلال دانشگاهی نباشد نه تنها اخلاق علمی بلکه فلسفه وجودی علم، علم آموزی و علم ورزی نیز مخدوش می شود ، فلسفه وجودی علم، چیستی علم، و مقتضیات ساختی و کارکردی علم و سرشت علم، لطمه می بیند و علم اساسا موضوعیت خود را از دست می دهد. در این مطالعه دانشگاهیان به پنج دسته 1.گریزپایان دانشگاهی، 2.رمزپردازان دانشگاهی ،3. عمل-گرایان دانشگاهی، 4. کارمندان دانشگاهی و 5. روشنفکران دانشگاهی تقسیم شده اند . بهترین وضع اخلاق آکادمیک در دسته پنجم امکان پذیر می شود که ترکیب بهینه ای از اخلاق نتیجه، اخلاق مسوولیت و اخلاق فضیلت است.