رابطه خودکارآمدی با عملکرد شغلی دبیران علوم اجتماعی استان مازندران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی با عملکرد شغلی دبیران علوم اجتماعی، انجام شد. روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه دبیران علوم اجتماعی استان مازندران در سال تحصیلی 02-1401 به تعدا 951 نفر بود. به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت، تعداد 278 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های خودکارآمدی رضایی و همکاران و عملکرد شغلی کوپمنز و همکاران، بود. روایی پرسشنامه ها توسط متخصصان تایید شد. با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه خودکارآمدی برابر 0/85 و عملکرد شغلی برابر 0/90 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی در سطح اطمینان 95 درصد (0/05 = α)، انجام شد. یافته ها نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین خودکارآمدی و مولفه های آن (تلاش، پشتکار و ابتکار) با عملکرد شغلی دبیران علوم اجتماعی وجود دارد. از طرفی، سهم تلاش، پشتکار و ابتکار در پیش بینی عملکرد شغلی متفاوت بود. به طوری که، از بین متغیرهای تلاش، پشتکار و ابتکار، نخست، پشتکار، سپس، تلاش و در نهایت، ابتکار در پیش بینی عملکرد شغلی تاثیرگذار بودند. بنابراین، پشتکار، بالاترین میزان تاثیرگذاری را در پیش بینی عملکرد شغلی دبیران علوم اجتماعی دارد.