بررسی نگارش استدلالی در مقاله های متا آنالیزی در رشته زبان شناسی کاربردی براساس رویکرد برهان کاوی

با وجود پیشرفت ها و حرکت های پژوهشی پارادایماتیک در زبان شناسی کاربردی، چیزی که تقریبا صورت نگرفته است، موضوع بلاغت به عنوان یکی از ارکان اساسی هر پارادایم است. با توجه به قیاس پذیری استدلال و فراتحلیل و با توجه به افزایش نرخ مطالعات فرا تحلیلی در حوزه زبان شناسی کاربردی، به نظر می رسد بررسی رفتار استدلالی فراتحلیلان زبان شناسی کاربردی ضروری باشد. به این ترتیب، با استفاده از تکنیک های سنتز تحقیق و رویکرد استدلال کاوی، نوبسیندگان ژانر استدلال آکادمیک متاآنالیز منتشر شده در مجلات زبان شناسی کاربردی پیشرو را از طریق تکنیک های استدلال کاوی در پرتو چارچوب اصلاح شده تولمین پیشنهاد شده توسط Qin و Karabacak (2010) بررسی کردیم. مطالعه حاضر، با استفاده از چارچوب اصلاح شده تولمین، مولفه های نوشتاری استدلالی ارایه شده در بخش مقدمه 54 مطالعه فرا تحلیلی منتشر شده در مجلات پیشرو زبان شناسی کاربردی را از طریق تکنیک های استدلال کاوی بررسی کرد. یافته های ما پیچیدگی و استدلالی بودن ژانر متاآنالیز را برجسته می کند. ما همچنین دریافتیم که مدل اصلاح شده تولمین برای کار استدلال کاوی قابل اجرا است که می تواند تاثیر زیادی بر استدلال، متاآنالیز و نوشتن آکادمیک استدلالی داشته باشد. مفاهیم و توصیه هایی برای نویسندگان استدلالی دانشگاهی و متاآنالیزورها مورد بحث قرار می گیرد.