اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر خودکنترلی و شایستگی اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی ضعیف

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر خودکنترلی و شایستگی اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی ضعیف انجام گرفت. پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دوره ابتدایی دارای خودکنترلی ضعیف شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود. در این پژوهش 26 کودک دارای خودکنترلی ضعیف با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جای دهی شدند. گروه آزمایش، آموزش کارکردهای اجرایی را طی دو ماه در هشت جلسه 75 دقیقه ای دریافت کرد. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودکنترلی کودکان (CSQ) و پرسشنامه شایستگی اجتماعی (SCQ) بود. داده ها به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش کارکردهای اجرایی بر خودکنترلی و شایستگی اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی ضعیف تاثیر معنادار دارد (001/0>p). براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت آموزش کارکردهای اجرایی با بهره گیری از فنونی مانند افزایش توجه، تمرکز و دقت، سازمان دهی فعالیت ها، بازداری پاسخ و کنترل تکانشگری می تواند به عنوان روشی کارآمد برای افزایش خودکنترلی و شایستگی اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی ضعیف مورد استفاده قرار گیرد.