بررسی ارتباط مقاومت به انسولین در زنان با سابقه از دست دادن مکرر و زودرس حاملگی با گروه شاهد، بیمارستان میرزاکوچک خان، 83-1382

سقط مکرر Recurrent Pregnancy Loss (RPL) در 4-2% از زوجهای در سنین باروری اتفاق می افتد که در حدود یک سیصدم حاملگی ها را شامل می شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه فراوانی مقاومت به انسولین در گروه بیماران با سقط مکرر با افراد طبیعی است.
در یک مطالعه مورد- شاهدی و آینده نگر، 49 بیمار غیرباردار غیردیابتی با سابقه سقط مکرر و زودرس به عنوان گروه مورد، با 49 بیمار غیربادار غیردیابتی که سابقه سقط مکرر نداشتند و حداقل یک بچه زنده داشتند به عنوان گروه شاهد که از لحاظ سنی، قد و وزن با گروه مورد یکسان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در هر دو گروه قند خون و انسولین ناشتا اندازه گیری شد و مقاومت به انسولین که به صورت سطح انسولین ناشتای بیش از 20 میکرو واحد در میلی لیتر یا میزان قندخون ناشتای به انسولین کمتر از 4.5 سنجیده شد.
میانگین سن، شاخص توده بدنی، قندخون ناشتا و نسبت قند به انسولین ناشتا بیماران بین گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری نداشتند، انسولین ناشتا در گروه مورد به میزان معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود (82.5 ± 20.15 در مقابل 64.5 ± 23.12 میکرویونیت در میلی لیتر، همچنین فراوانی بیماران با انسولین ناشتای بالا (FI≥ 20μU/ml) در گروه مورد به میزان معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود (45.22% در مقابل، 44,Confidence Interval 95%=1.15 to 17.07, Odds Ratio=4, 12.6) همچنین فراوانی بیماران با مقاومت به انسولین به معنی داری در گروه مورد از فراوانی این بیماران در گروه شاهد بیشتر بود (%24.49 در مقابل(Odda Ratio= 3.65, Confidence Interval 95%=1.08 to 12.26, %8.16 اما بین فراوانی بیماران با نسبت قند به انسولین ناشتای پائین (کمتر از 4.5) در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری دیده نشد. همچنین اختلاف معنی داری بین میانگین نسبت قند به انسولین ناشتا در بیمارانی که در گروه مورد سابقه سقطهای زیر 12 هفته داشته اند با آنهائیکه سقطهای بالای 12 هفته داشته اند، دیده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: در زنان با سقط مکرر، میزان فراوانی مقاومت به انسولین نسبت به گروه شاهد بیشتر است. توصیه می شود در تمام زنانی که دچار سقط مکرر هستند اندازه گیری سطح قند خون و انسولین ناشتا صورت گیرد.