ارتباط هیپرهموسیستئینمی و استرس اکسیداتیو با وسعت ضایعات اترواسکلروتیک کرونری، بیمارستان شهید مدنی تبریز

هدف از این بررسی، مطالعه و ارزیابی بین هیپرهموسیستئینمی و استرس اکسیداتیو با شدت ضایعات آترواسکلروزیس است.
بیماران (52 مرد و 36 زن) از افراد بستری در بیمارستان شهیدمدنی تبریز که با آنژیوگرافی، بیماری شریان کرونری آنها مشخص شده بود انتخاب شدند (شدت ضایعات توسط آنژیوگرافی برحسب درصدهای مختلف کوچکتر از 50%، 70-51% و 90-71% و 100-91% به دست آمده بود و همینطور وسعت ضایعات نیز با نتایج بدست آمده از آنژیوگرافی به ترتیب برحسب تعداد رگهای گرفتار، یک رگ، دو رگ، سه رگ، It main lesion طبقه بندی شد). گروه کنترل (15 مرد و 24 زن) از افراد سالم با سن و جنس کنترل شده (جواب آنژیوگرافی منفی) انتخاب شد. سطوح سرمی هموسیستئین با متد الیزا (مدل state fax-2100 awareness)اندازه گیری شدند. ظرفیت تام آنتی اکسیدانت نمونه ها توسط اتوآنالیزر (مدلCoBAS MIRA Plus) با استفاده از کیت راندوکس تعیین شدند. ارتباط بین پارامترهای اندازه گیری شده و وسعت ضایعات آتروسکلروتیک با استفاده از آنالیز آماری در دو گروه محاسبه شدند.
میانگین سطوح هموسیستئین در گروه های کنترل و بیماران 9.47 ± 18.56 و20.38±10.22 μmol/L بود و اختلافها معنی دار نبودند (P>0.05). در گروه بیماران میانگین ظرفیت آنتی اکسیدانت mmol/L 1.34±0.12 و در حالیکه آن در گروه کنترل mmol/L 1.39±0.12 بود (.P>0/). با استفاده از آنالیزهای آماری هیچ ارتباطی بین وسعت ضایعات آترواسکلروتیک و توتال آنتی اکسیدانت پایین و سطح بالای توتال هموسیستئین ملاحظه نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه اختلاف مهمی بین سطوح هموسیستئین و توتال آنتی اکسیدانت در گروه های بیماران و کنترل دیده نشد و با وجود عدم ارتباط بین پارامترهای مطالعه شده و وسعت ضایعات عروق کرونری پیشنهاد می شود که هیپرهموسیستئینمی رل مهمی در پیشرفت ضایعات آترواسکلروزیس ندارد.