امکان سنجی بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت در نظام حقوقی ایران

بودجه از منظر جنیست خنثی نیست و بر زنان و مردان تاثیرات متفاوتی میگذارد. هدف پژوهش سنجش امکانپذیری اجرای بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت در چارچوب حقوق عمومی ایران است. از طریق بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت، سهم زنان از درآمد عمومی و تبعا میزان فرصت آنان برای مشارکت عمومی، ارزیابی میشود و ابزاری در اختیار دولت میگذارد تا برابری جنسیتی را محقق سازد و شکاف جنسیتی را پر کند. بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت، تاثیر بندهای بودجه و در واقع سیاستها و برنامه های دولت، را بر زنان در مقایسه با مردان میسنجد. در این پژوهش به روش جزمی و رویکرد تطبیقی، بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت، به مثابه یک روش تحلیل بودجه، تبیین و زمینه ها و لوازم اجرای آن در حقوق ایران بررسی میشود . نتایج نشان میدهد با توجه به این که در حقوق ایران پیش شرط بودجه ریزی مبتنی بر جنسیت، یعنی به رسمیت شناخته شدن برابری جنسیتی ، تاحدی فراهم است، اگر دولت اراده سیاسی لازم برای برقراری برابری جنسیتی را داشته باشد، میتواند با استفاده از ظرفیت های موجود و تجربیات دیگر کشورها و توصیه های نهادهای بین المللی، آن را اجرا و در قانون بودجه سالانه کل کشور بگنجاند . از جمله ظرفیتهای موجود ، نهاد معاونت زنان و امور خانواده رییس جمهور و پیوست شماره چهار قانون بودجه (بودجه ریزی مبتنی بر عملکرد) است.