تعیین تاثیر توجه بیرونی و درونی بر یادگیری سرویس ساده والیبال در دانش آموزان دختر ناشنوا

در سال های اخیر، تاثیر کانون توجه بر اجرا و یادگیری مهارت های حرکتی، بسیار مدنظر قرار گرفته است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر توجه بیرونی و توجه درونی بر یادگیری سرویس ساده والیبال در دانش آموزان دختر ناشنوا بود.

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه پژوهش را دانش آموزان ناشنوای دختر متوسطه اول و متوسطه دوم مجتمع آموزشی فرزانه در کرمان تشکیل دادند. بیست وهفت دانش آموز که در اجرای تکلیف مدنظر مبتدی بودند و آشنایی قبلی با سرویس ساده والیبال نداشتند، با دامنه سنی 15تا20 سال، با استفاده از نرم افزار جی پاور به عنوان نمونه آماری واجد شرایط مطالعه و داوطلب شرکت، وارد پژوهش شدند. سپس به طور تصادفی براساس نوع دستورعمل توجه درونی و توجه بیرونی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون شامل بیست سرویس والیبال بدون دستورعمل توجهی، در دو گروه به مدت سه جلسه متوالی و هر جلسه به مدت شصت دقیقه، تمرین انجام شد. گروه اول در تمرینات، دستورعمل توجه بیرونی و گروه دوم دستورعمل توجه درونی را دریافت کردند؛ اما برای گروه گواه هیچ دستورعملی ارایه نشد و در تمرینات شرکت نداشتند. بعد از 48 ساعت، همه آزمودنی ها در آزمون یادداری شامل بیست سرویس ساده، شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0٫05=α ازطریق نرم افزار SPSS تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد، بین پس آزمون عملکرد دانش آموزان در گروه گواه با گروه های توجه بیرونی و توجه درونی تفاوت معنادار وجود داشت (به ترتیب 0٫031=p و 0٫022=p)؛ اما بین گروه های توجه بیرونی و توجه درونی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0٫860=p).

براساس یافته های این پژوهش، توجه درونی و توجه بیرونی مانند هم عمل می کند و هر دو در بهبود یادگیری دانش آموزان دختر ناشنوا موثر است.