تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر طلاق عاطفی بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره

تعارض زناشویی نوعی نبود توافق مداوم و معنادار بین دو همسر است که حداقل توسط یکی از آن ها گزارش می شود و ادامه آن می تواند موجب بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر طلاق عاطفی بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را همه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره به منظور دریافت خدمات مشاوره در شهر تهران در سال 99-1398 تشکیل دادند. چهل نفر داوطلب که در پرسش نامه تعارض زناشویی نمره 126 و بیشتر کسب کردند، به صورت هدفمند و براساس ملاک های ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه بیست نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش ده جلسه یک ونیم ساعته برنامه آموزشی مبتنی بر طلاق عاطفی را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ مداخله ای ارایه نشد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه تعارضات زوجین (ثنایی ذاکر، 1379) قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر طلاق عاطفی صورت گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی دو نمونه مستقل و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 بود.

نتایج نشان داد، برنامه آموزشی مبتنی بر طلاق عاطفی بر کاهش مولفه های تعارضات زناشویی شامل کاهش همکاری، کاهش رابطه جنسی، واکنش های هیجانی، جلب حمایت فرزندان، رابطه فردی با خویشاوندان خود، رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان و جداکردن امور مالی از یکدیگر در زوجین گروه آزمایش مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بود (0٫001>p).

براساس نتایج پژوهش، برنامه آموزش مبتنی بر طلاق عاطفی بر کاهش تعارضات زناشویی تاثیرگذار است؛ ازاین رو می توان از این برنامه به منظور توانمند سازی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره برای کاهش تعارضات زناشویی استفاده کرد.