پیش بینی گرایش به خودکشی براساس تکانشگری و تنظیم هیجان در نوجوانان شهر یاسوج

گرایش به خودکشی یکی از پدیده های مهم روان شناختی است که می تواند آسیب های روانی بسیار زیادی بر افراد به ویژه نوجوانان بگذارد؛ ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی گرایش به خودکشی براساس تکانشگری و تنظیم هیجان تدوین و اجرا شد.

پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی نوجوانان شهر یاسوج در سال 1399 تشکیل دادند. شرکت کنندگان، 380 نوجوان بودند که با استفاده از نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس افکار خودکشی بک (بک و همکاران، 1991) و مقیاس تکانشگری بارت (بارت و همکاران، 1997) و پرسش نامه تنظیم هیجان (گراس، 1999) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بین تکانشگری با خودکشی (0٫56-=r، 0٫001>p) و بین تنظیم هیجان با خودکشی (0٫50-=r، 0٫001>p) ارتباط منفی معناداری وجود داشت. علاوه براین، نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مشخص کرد، تکانشگری (0٫45-=β، 0٫001>p) و تنظیم هیجان (0٫37-=β، 0٫001>p)، به صورت معنادار گرایش به خودکشی را پیش بینی کردند.

براساس نتایج پژوهش، نوجوانان دارای ضعف در مهارت های تنظیم هیجان و کنترل تکانه، گرایش بیشتری به خودکشی دارند و برعکس نوجوانان با مهارت های تنظیم هیجان و کنترل تکانه دارای گرایش کمتری به سمت خودکشی هستند؛ بنابراین بررسی تنظیم هیجان و کنترل تکانه در مشاوره و درمان گرایش به خودکشی تاثیرگذار است.