جذب سطحی یون سیانید با نانوجاذب زئولیت کلینوپتیلولیت

سیانید از جمله مواد سمی است که در پساب بسیاری از صنایع وجود دارد و راه های متفاوتی برای کاهش آن بررسی شده است، از جمله می توان به روش های اکسایش با ازن، تخریب با تابش پرتو فرابنفش، کلردار کردن قلیایی و تخریب با استفاده از پراکسید هیدروژن اشاره کرد. هر کدام از این روش ها دارای معایب و برتری های گوناگونی هستند اما از میان آن ها، جذب سطحی یک روش موثر و کارآمد محسوب می شود. از طرفی زیولیت ها که آلومینوسیلیکات بلورین و آبدار فلزهای قلیایی و قلیایی خاکی هستند، توانایی جذب کاتیون ها و آنیون ها را دارد. در این پژوهش، جذب سطحی یون سیانید از محلول های آبی با استفاده از زیولیت و عامل های موثر بر آن مورد مطالعه قرار گرفته است. برای تهیه محلول سیانید بر اساس روش استاندارد از نمک سدیم سیانید و برای تنظیمpH   از محلول های 1/0 مولار هیدروکلریدریک اسید و سدیم هیدروکسید استفاده شد. در این پژوهش، به بررسی عامل های اثر  pH اولیه محلول، اثر غلظت اولیه محلول، اثر مقدار جاذب، اثر زمان تماس و اثر دما بر جذب سطحی یون های سیانید با نانوجاذب زیولیت کلینوپتیلولیت پرداخته شد و پس از بررسی های انجام شده مقدارهای بهینه و مناسب هر یک از پارامترهای موثر (6pH=، غلظت اولیه محلول یون سیانید 150 میلی گرم در لیتر، مقدارجاذب یک گرم بر لیتر، زمان تماس 60 دقیقه و دما 22 درجه سلسیوس) که بیش ترین مقدار درصد جذب یون سیانید را دارا می باشد به دست آمد. تحت این شرایط بهینه، بیش ترین درصد جذب آنیون سیانید بر روی نانوجاذب زیولیت کلینوپتیلولیت 85 درصد به دست آمد. همچنین به بررسی رابطه بین داده های تجربی و معادله هم دماهای لانگمویر، فروندلیچ و تمکین پرداخته شد. مقدارR2  برای هم دماهای لانگمویر، فروندلیچ و تمکین به ترتیب 8337/0، 9837/0 و 99/0 به دست آمد که نشان می دهد بین داده های تجربی و هم دمای تمکین تطابق بیش تری نسبت به دو هم دمای دیگر وجود دارد.