فرایند رویت تا خلق اثر در نقاشی های مجموعه ای امپرسیونیستی کلود مونه

بازنمایی تصویر در آثار امپرسیونیستی کلود مونه، نحوه رویت طبیعت را به صورتی دیگرگونه به تصویر می کشد؛ گونه ای از نگریستن که به تناسب و ضرورت، شیوه خاصی از بازنمایی را می طلبد. توصیف و تفسیر نوینی که مونه از طبیعت ارایه می دهد، چهره ای متفاوت از این مقوله آشنا و تکراری را بر بوم باز می تاباند. افزون بر این، وی با تمهیدات و شگردهای نوین بصری، تحولی شگرف در زمینه موضوع نقاشی و شیوه ساخت آن ایجاد می کند. در پژوهش پیش رو، نویسندگان بر آن بوده اند تا با هدف بررسی شیوه نگریستن مونه و در پی آن تحول در زبان تصویری وی، براساس بازنمایی لحظه، روش ادراکی نقاش را با عطف به ارزش های تصویری مورد تحلیل و تفسیر قرار داده و به این پرسش پاسخ دهند که نحوه رویت طبیعت در نزد مونه چگونه در فرایند خلق اثر به کاربست تکنیک و تمهیدات بصری خاص انجامیده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر شیوه رویت و ادراک مونه از طبیعت در حال گذار بوده است. یافته های پژوهش نمایانگر آن است که طرح لمحه ای چون لحظه آنی برای مونه به مثابه مقوله ای فرار و احاطه ناپذیر، سبب می شود که موضوع نقاشی حکم آینه بازتاب دهنده ای را بیاید که شرایط جوی هر دم متغیر را در لحظه آنی استحاله ثبت کند. مونه این چنین حقیقت مسلم و ثابت انگاشته شده طبیعت در شیوه های پیشین نقاشی را به ادراک و تجربه فردی هنرمند در لحظه معطوف می کند. مونه با اولویت دادن به نور و ادراک و به واسطه به کارگیری تمیهدات بصری متناسب با نگرش خود، به گزارش احساس خود از طبیعت می پردازد و به سنت ریالیسم ژرف نمایانه پایان می بخشد. او در بازی متقابل و متعارض انعکاس ها و روشنی ها  تعامل شی و محیط را برجسته می کند و بیش از موضوع سعی در فراچنگ آوردن جایگاهی نادیدنی و احاطه ناپذیر را دارد.