تعیین میزان شناخت آموزگاران دوره ابتدایی منطقه 18 استان تهران از علائم اختلالات یادگیری خاص و تعیین رابطه بین میزان سابقه کاری آموزگاران با میزان شناخت آنان از علائم اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان شناخت آموزگاران دوره ابتدایی منطقه 18 استان تهران از علایم اختلالات یادگیری خاص و تعیین رابطه بین میزان سابقه کاری آموزگاران با میزان شناخت آنان از علایم اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی و علی مقایس ه ای بود. حجم نمونه با کمک جدول نمونه گیری مورگان 270 نفر آموزگاران دوره ابتدایی منطقه 18 استان تهران تعیین شد. روش نمونه گیری در دسترس بود. از ترکیب سه چک لیست معتبر شامل چک لیست سنجش نقاط قوت و ضعف کودک فرم معلم و چک لیست های اختلال یادگیری ویژه بر اساس DSM5، آزمون محقق ساخته تهیه شد. جهت انجام روایی آزمون، نظرات استاد راهنما و مشاور اعمال گردید و جهت انجام پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و پایایی کلی 8/0 محاسبه شد که نشان داد آزمون از اعتبار برخوردار است. جهت تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد میزان شناخت آموزگاران از علایم اختلالات یادگیری خاص بالاتر از حد متوسط است و بین میزان شناخت آموزگاران از علایم اختلال یادگیری خاص و سابقه کاری آنان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0P>). آموزگاران بخشی از ویژگی های یک آموزگار حرفه ای را که شناخت علایم اختلال یادگیری خاص است دارند؛ ولی باید در نظر گرفت که این تمام دانش نیست و باید به تحقیقات دیگری که به صورت عملی شناخت آموزگاران را می سنجد توجه کرد. در آخر پیشنهاد شد آموزگاران در جهت حل مشکلات دانش آموزان اقدام کنند و اطلاعات خود را در زمینه پیشنهادها و راه حل هایی که به دانش آموزان با اختلالات یادگیری خاص ارایه می دهند تقویت کنند.