بررسی فرایند حضور بندهای موصولی تحدیدی در جایگاه پسافعلی در زبان فارسی

هدف اصلی مقاله پیش رو بررسی چگونگی وقوع بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی و قرارگیری آنها با فاصله از هسته اسمی توصیف شونده شان است. در این راستا، ابتدا بندهای موصولی به دو گونه تحدیدی و غیرتحدیدی تقسیم می شوند. به دلیل گستردگی این حوزه، مقاله حاضر تنها سازوکار گونه تحدیدی را مورد بررسی قرار می دهد. در این مقاله، ضمن اتخاذ رویکردی غیر حرکتی به جملات موصولی پسافعلی در قالب نظریه کمینه گرا و با ارایه استدلال های حاصل از فرایند ارتقا سور و ادغام سازه اداتی، از فرضیه ای حمایت می کنیم که به موجب آن بند های موصولی پسافعلی به نسخه ای از گروه اسمی موصوف که خود به گره ای نقشی در حاشیه سمت چپ ارتقا می یابد، متصل می شوند. بعلاوه، پیشنهاد می کنیم که مشخصه قوی [uD*] موجود بر روی هسته گره نقشی مورد نظر که به صورت اختیاری از برشماری انتخاب می شود، انگیزه حرکت نسخه گروه اسمی مبدا است. بدین ترتیب، در صورت قبول فرضیه حرکت فعل و حرکت بندهای متممی در زبان فارسی برای بازبینی مشخصه نوع جمله، محل وقوع بندهای موصولی پسافعلی باید بالاتر از محل اتصال بندهای متممی باشد تا از نظر توالی خطی پس از بند متممی واقع شوند، پیش بینی که صحت آن نشان داده خواهد شد. در نهایت، محدودیت حضور تنها یک بند موصولی و نیز اجباری بودن حضور دسته ای از بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی را تبیین خواهیم کرد.