مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی روان شناختی و شرم درونی شده دانش آموزان دختر مبتلا به ویتیلیگو

ویتیلیگو سبب تشدید مشکلات روان شناختی نظیر اضطراب و افسردگی و نهایتا کاهش کیفیت زندگی مبتلایان می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی روان شناختی و شرم درونی شده دانش آموزان دختر مبتلا به بیماری ویتیلیگو بود.

روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر مبتلا به بیماری ویتیلیگو دوره دوم متوسطه مدارس شهر تبریز در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 45 نفر بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی سازی در گروه های آزمایش و کنترل 15 نفره قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایشی درمان مختص خود را در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند، اما گروه اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند.

هر دو درمان (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان متمرکز بر شفقت) در مقایسه با گروه کنترل، بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر مبتلا به ویتیلیگو را در پس آزمون افزایش (0/001>P) و شرم درونی شده آنها را کاهش دادند (0/001>P). در مرحله پی گیری، اثر این دو درمان بر کیفیت بهزیستی روان شناختی و شرم درونی شده ماندگار بود (0/001>P). تاثیر این دو درمان بر بهزیستی روان شناختی و شرم درونی شده در مراحل پس آزمون و پیگیری یکسان بود (0/05<P).

با توجه به اثربخشی این دو درمان بر بهزیستی روان شناختی و شرم درونی شده دختران مبتلا به ویتیلیگو، می توان از آنها برای افزایش بهزیستی روان شناختی و کاهش شرم درونی شده در این افراد استفاده کرد.