گشودگی مستمر متن قرآن برای «تجلی های شگفت متناسب و موزون» (عددی، هندسی، موسیقایی و...)

شگفتی های مربوط به تناسبات عددی، توازن های لفظی و معنوی یا نظم قرآن، لحن و ریتم موسیقایی در الفاظ و فواصل آیات، الگوهای آهنگین و متناظر با اوزان شعری، تقارن هندسی الفاظ و معانی پاره های قرآن در تلاوت و کتابت، همواره به عنوان وجوهی از اعجاز و شگفتی بیانی مطرح بوده است. اما به دلیل افراط های تکلف آمیز از یک سو و خوف قرآن باوران از اینکه در این باب از عهده تثبیت اعجاز و تحدی و یگانگی قرآن برنیایند از سوی دیگر، و عدم توجه به نقش شگرف درک این جلوه ها در نیل به غایات قرآن برای باورمندان و انحصار آن به اسکات مخالفان از سوی سوم، مطالعه و تامل در این زمینه به محاق رفته است. پژوهش حاضر با گشودن چشم اندازی به جلوه گری های شگفت هندسی، موسیقایی و نظم ریتمیک و شعری و تقارن هایی که حین کتابت آیات جلوه گر شده اند، فرضیه ای طرح می کند که فوق العادگی ریاضی قرآن را از اعداد و نظریه های مربوط به آنها به شاخه های دیگر ریاضیات و عرصه توازن و تناسب، از جمله هندسه و تقارن ها توسعه می دهد و با نگاهی به مطالعات مدرن قرآن پژوهان معاصر و مروری بر ادعاهای مربوط به ارقام و آمار الفاظ و نقد افراط و تفریط ها در آن، این ایده را بسط می دهد که متن آیات وحی به مدد روحی الهی، مستمرا می تواند بستری برای تجلیات مناسب با استعدادها و معارف مخاطبان قرآن باشد.