اثر اندازه ذرات ذرت بر عملکرد، وزن نسبی اندام های گوارشی و ریخت شناسی روده کوچک در جوجه خروس های گوشتی سویه راس 308

این آزمایش به منظور بررسی آثار اندازه ذرات ذرت در جیره بر عملکرد، وزن نسبی اندام های گوارشی و صفات ریخت شناسی روده کوچک در جوجه خروس های گوشتی سویه راس 308 انجام شد. در این آزمایش از 576 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه به مدت 42 روز استفاده شد. جوجه ها به طور تصادفی به شش گروه آزمایشی، هرکدام با شش تکرار و 16 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. پرندگان در دوره آغازین (11-1 روزگی) با جیره آردی یکسان تغذیه شدند. جیره های آزمایشی در طول دوره سنی 12 تا 42 روزگی شامل شش جیره با میانگین اندازه ذرات متفاوت بودند که هر جیره با مخلوط کردن نسبت های مختلف (وزنی/وزنی) شامل 100:0، 80:20، 60:40، 40:60، 20:80 و 0:100 درصد از ذرت خرد شده با آسیاب چکشی دارای الک های با قطر سوراخ سه یا شش میلی متری تهیه شده بودند. نتایج مقایسات متعامد نشان داد که در دوره سنی 12 تا 24 روزگی، افزایش متوسط اندازه ذرات جیره از 775 تا 1150 میکرومتر موجب کاهش افزایش وزن بدن و افزایش مقادیر ضریب تبدیل خوراک به صورت خطی شد (به ترتیب در 03/0 P= و 05/0P=). وزن نسبی سنگدان (درصد) به صورت خطی با افزایش اندازه ذرات خوراک افزایش یافت. به طور کلی، افزایش اندازه ذرات (775 تا 1150 میکرومتر) در یک جیره آردی بر پایه ذرت در دوره سنی 12 تا 42 روزگی اثر معنی داری بر صفات عملکردی و ریخت شناسی روده کوچک نداشت، ولی دارای اثر منفی با روند خطی کاهندگی بر مقادیر عملکرد و افزایش وزن نسبی سنگدان بود.