تاثیر سطح فعالیت بدنی بر اهمال کاری تحصیلی و شادی و نشاط دانشجویان زن

هدف پژوهش حاضرتعیین اثربخشی سطح فعالیت بدنی بر اهمال کاری تحصیلی و شادی و نشاط بود. پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه بودند که در سال تحصیلی 96-95 به تحصیل اشتغال داشتند ، تعداد 90 نفر به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و در سه گروه، آزمایش یک، آزمایش دو و کنترل تقسیم شدند. ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه های آزمایش در دو برنامه تمرینی متفاوت با سطح شدید و متوسط به مدت 8 هفته شرکت کردند و گروه کنترل در این مدت تمرینی دریافت نکرد. پس از پایان دوره تمرینی از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اهمالکار تحصیلی راسولومون (1984) و پرسشنامه شادی و نشاط زارع (1390) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون آنکوا استفاده شد. نتیجه پژوهش بیانگر تاثیر سطح فعالیت بدنی بر اهمال کاری تحصیلی و شادی و نشاط بود.